Fifteen

Włącz <klik> albo <klik>

-Perspektywa Liam’a-

Wydaje Nam się, że wszystko wróciło do normy. Ale życie wciąż szykuje dla Nas, nowe zagadki i przygody. Nie możemy określić o której godzinie, jutro zjemy obiad. To jest niemożliwe. Nawet wspaniała wróżka z bardzo dobrym doświadczeniem, nie przewidzi tego. Ale trzeba żyć teraźniejszością, rzeczywistością, a przeszłość i marzenia, odłożyć na później. Zawsze zastanawiamy się ‘ co by było gdyby’.. Właśnie. A co by było, gdybyśmy się nad tym nie zastanawiali? Nie wiemy. Niektórzy mówią, że bez swojej drugiej połówki, nie potrafią żyć. A potrafią. Tylko sobie to wmawiają. Nie chcą uwierzyć. Zawsze jest trudno. Ale nie możemy się poddać. Jeżeli Nam na czymś zależy to powinniśmy o to walczyć, a nie zwlekać do ostatniej chwili.

Stojąc pod mahoniowymi drzwiami, z bukietem róż w ręku i mlecznych czekoladkach, biłem się z własnymi myślami. Czy dobrze robię? Boję się odrzucenia. Ponownego odrzucenia z jej strony. Boję się, że znowu mi nie wyjdzie. Boję się, że zrobię z siebie tylko kompletnego kretyna. Ale co ja takiego robię? Walczę. Walczę o to, co jest dla mnie najważniejsze. I nie pozwolę jej tak po prostu odejść. Nie pozwolę jej, zostawić tego co Nas łączyło, gdzieś daleko. Trzęsącą ręką, w końcu odważyłem się, zapukać. Odpowiedziała mi tylko cisza. Proszę tylko nie to. Ponowiłem swój czyn, sprzed kilkunastu sekund. Tym razem usłyszałem kroki, które ktoś stawiał w stronę drzwi. Po chwili moim oczom ukazała się jej idealna sylwetka. Szczupła dziewczyna poprawiła swoje bujne loki i lekko uniosła głowę do góry. Wtedy zobaczyłem. Zobaczyłem jej piękne brązowe oczy, które jeszcze niedawno, spoglądały na mnie rano i wieczorem.

-Liam?- zapytała szeptem. Zrobiła krok w tył. Bała się mnie?

-Danielle, proszę daj mi pięć minut.- poprosiłem. Przełknęła głośno ślinę i zrobiła mi małe przejście. Zestresowany wszedłem do środka i czekałem aż jej osoba, pojawi się koło mnie. Podałem jej kwiaty i słodycze, po czym zacząłem mówić.- Nie mam zamiaru opowiadać Ci jakiś bajeczek, że nie potrafię bez Ciebie żyć.- spojrzałem w jej oczy.- Brakuje mi Ciebie. Cholernie brakuje. I co z tego, że często wyjeżdżam, że mamy dla siebie mało czasu…Ja nie chcę się od Ciebie odizolowywać. Chcę się przy tobie budzić każdego ranka, zasypiać każdego wieczoru. Móc pocałować w najmniej oczekiwanym momencie. Chcę mieć Cię po prostu, przy sobie. Dan, daj Nam jeszcze jedną szansę...

-Perspektywa Danielle-

Zszokowanie. Zszokowanie jego zachowaniem. To było takie piękne. Piękne to za mało powiedziane. Słone łzy szczęścia, utworzyły wąską kreskę na moich policzkach. Ciurkiem spływały po mojej twarzy, tworząc dla siebie wesołą wędrówkę. Moje kąciki ust, momentalnie podniosły się do góry tworząc przy tym delikatny uśmiech. Zaśmiałam się po cichu i twierdząco pokiwałam głową. Chłopak natychmiastowo przywarł do mnie swoim ciałem i zastygliśmy w mocnym uścisku. Tak bardzo mi Go brakowało. Jego zapachu, bezpieczeństwa które od Niego biło, jego głosu…Krótko mówiąc: wszystkiego co z Nim związane.Odsunął się od mnie i delikatnie musnął moje wargi.

-Obiecuję, że już nigdy się nie rozejdziemy.-wyszeptał.

-Cieszę Się.- uśmiechnęłam się, łapiąc Go za rękę. Poprowadziłam do salonu, a sama udałam się do kuchni.- Chcesz coś do picia?- krzyknęłam.

- Wodę!- usłyszałam. Wypuściłam głęboko powietrze i nalałam do szklanej, szklanki przezroczystego napoju.

Usadowiłam się na kanapie i patrzyłam jak Liam w skupieniu przełyka ciecz. Był taki idealny, zbyt idealny.

-To co dziś robimy?-spytałam. Spojrzał na mnie i uśmiechnął się tajemniczo.

- Eleanor jakiś czas temu przyjechała do Louis’a i zabrała ze sobą przyjaciółkę. Myślę, że powinnyście się poznać.- oznajmił.

- No dobrze.- odparłam- To kiedy?

- Za pół godziny. Wyrobisz się?

- A wątpisz w to?- podniosłam brew do góry.

- Nie, skądże.- zaśmiał się, machając ręką. Cmoknęłam szybko jego policzek i udałam się do łazienki. W miarę możliwości poprawiłam swój dotychczasowy makijaż i przebrałam się w nowe ubrania. 

 Stwierdzając, że wyrobiłam się w czasie, przeszłam do pomieszczenia, gdzie już czekał mój towarzysz. Ujął moją dłoń w swoją i po zamknięciu drzwi, wsiedliśmy do czarnego range rover’a.

-Jaka Ona jest?- odezwałam się.

-Cassie? Jest miła, pomocna, czasami wybuchowa- zaśmiał się, zapewne przypominając sobie jakąś sytuację.- Zakochana w Harry’m, a On w Niej.

-Czekaj, czekaj.- zatrzymałam Go.- Znają się zaledwie Kilkanaście dni, a już są w związku?

-Nie!- zaprzeczył.- Oni znają się od dziecka. Jeden kocha drugiego, ale nie chcą się do tego przyznać.- wytłumaczył.

-Rozumiem. A jak się czuje Harry?

-Coraz lepiej. Dzisiaj podobno miał wrócić do domu, ale nic mi nie wiadomo. W końcu od jego przebudzenia, minęły trzy dni.- powiedział. Nie odzywając się już ani słowem, dotarliśmy pod posiadłość chłopców.Wysiedliśmy z samochodu i razem z moim chłopakiem, weszliśmy do budynku.

-Nareszcie jesteś Li…DANIELLE?!- powitał nas Niall.

-Nie, ksiądz.- mruknął rozbawiony Payne.

-DANIELLE!- rzucił się na mnie.

-Gdzie?- zza rogu wychyliła się głowa Zayn’a.- O Danielle…DANIELLE!- dołączył do Niall’a. Po chwili wszyscy tkwiliśmy w grupowym uścisku.

-Dobrze, że wróciłaś.- rzekła El. W odpowiedzi posłałam jej tylko, szczery uśmiech.

-A gdzie Cassie?- zapytał Liam.

-Tutaj.- w pomieszczeniu pojawiła się wysoka brunetka o lekko podkręconych włosach.- Jestem…

-Cassie, wiem.-przerwałam jej.-Danielle, ale już chyba słyszałaś- pokazałam wzrokiem na chłopców. Dziewczyna zaśmiała się i już po kilku minutach rozmawiałyśmy jak stare dobre znajome…

***

Chciałabym serdecznie podziękować za 8 nominację do Liebster Award!

Pytania od Ndege.

1.Skąd czerpiesz inspiracje na pisanie bloga?

Odp. Tylko i wyłącznie z mojej głowy.:)

2.Co lubisz robić poza szkołą i pisaniem bloga?

Odp. Spotykać się z czwórką moich przyjaciół.♥

3.Jakbyś opisała swój wymarzony dzień?

Odp. W Londynie, z przyjaciółmi i na pewno znalazłoby się tam One Direction.:)

4.Jaka cecha u ludzi Ciebie najbardziej irytuje?

Odp. Nienawidzę jak ktoś się przy mnie 'popisuje'.

5.Jest jakaś rzecz,którą chciałabyś zmienić w swoim życiu?

Odp.Jest.:)

6.Masz już jakieś szczególne plany, na tegoroczne wakacje?

Odp. Mam.:)

7.Jakiej muzyki najczęściej słuchasz?

Odp. 1D,JB, LM i radio Eska.:)

8.Jakie miejsca na świecie chciałabyś zwiedzić?

Odp. Na pewno Londyn i stadion piłkarski w Dortmundzie.:)

9.Najpiękniejsza rzecz jaką kiedykolwiek widziałaś?

Odp. Chyba takiej nie mam, ale strasznie podobają mi się kolorowe fontanny.:)

10.Co najbardziej cenisz u ludzi?

Odp.Szczerość i poczucie humoru.:)

11.W ilu językach mówisz?

Odp. Dwóch.:)

Tak jak poprzednio, nie nominuję żadnych blogów, bo nie czytam nowych.

 ***

Dziękuję za wszystkie komentarze pod poprzednim rozdziałem.

Jak widać w tym postanowiłam przywrócić Lanielle, bo jak dla mnie byli idealną parą.♥

Piszcie czy Wam się podoba i zagłosujcie w ankiecie, bo naprawdę mam tyci dylemat.:)

Jeżeli macie jakieś pytani do mnie lub bohaterów, możecie zadać je w zakładce' pytania'.

Jeszcze raz za wszystko dziękuję i do następnego.♥